Na sajtu Narodne skupštine objavljen je Predlog zakona o izmenama i dopunama Zakona o porezima na imovinu.
U skladu sa trenutno važećim Zakonom o porezima na imovinu (“Sl. glasnik RS”, br. 26/2001, 45/2002-SUS, 80/2002, 80/2002-dr.zakon, 135/2004, 61/2007, 5/2009, 101/2010, 24/2011, 78/2011, 57/2012-OUS, 47/2013, 68/2014-dr.zakon, 95/2018, 99/2018-OUS i 86/2019) Porezima na imovinu, u smislu ovog zakona, smatraju se:
1) porez na imovinu;
2) porez na nasleđe i poklon;
3) porez na prenos apsolutnih prava.
Prema obrazloženju predloga izmena ovog zakona razlozi za donošenje povih izmena su sledeći:
Problemi koje ovaj zakon treba da reši, odnosno ciljevi koji se ovim zakonom postižu
Osnovni razlog za donošenje ovog zakona, odnosno cilj koji se ovim zakonom postiže, sadržan je u potrebi da se nadležnost za utvrđivanje, naplatu i kontrolu poreza na nasleđe i poklon i poreza na prenos apsolutnih prava prenese sa Poreske uprave na jedinice lokalne samouprave. To bi trebalo da doprinese daljem unapređenju osnovnih funkcija Poreske uprave, kao i povećanju efikasnosti poslovnih procesa pri utvrđivanju, naplati i kontroli navedenih poreza, imajući u vidu da prihod po tim osnovama pripada jedinicama lokalne samouprave.
Ovaj zakon se donosi i sa ciljem usaglašavanja sa zakonima kojima se uređuju otvoreni investicioni fondovi, odnosno alternativni investicioni fondovi. S tim u vezi, propisuje se da su otvoreni, odnosno alternativni investicioni fondovi, koji su bez svojstva pravnog lica, obveznici poreza na imovinu kad su imaoci prava, držaoci ili korisnici nepokretnosti na koje se taj porez plaća, odnosno da su obveznici poreza na nasleđe i poklon i poreza na prenos apsolutnih prava kad imovinu koja je predmet oporezivanja tim porezima stiču bez naknade, odnosno prenose uz naknadu.
Dugogodišnja primena Zakona o porezima na imovinu („Sl. glasnik RS”, br. 26/01,… i 86/19 – u daljem tekstu: Zakon), posebno u delu u kome obveznici utvrđuju porez na imovinu samooporezivanjem, ukazala je na postojanje određenih pravnih praznina i nedovoljno jasnih odredaba, koje mogu dovesti do neujednačene prakse, što bi se negativno odrazilo na pravnu sigurnost poreskih obveznika.
Stoga se vrši dopuna i preciziranje tih odredaba (npr. odredaba kojima se uređuju način utvrđivanja prosečnih cena u najopremljenijim i najneopremljenijim zonama kad u njima nije bilo najmanje tri prometa odgovarajućih nepokretnosti, osnovica poreza na imovinu, stope amortizacije, stope poreza na imovinu, poreska oslobođenja i drugo), kako bi se njihova primena ostvarivala sa što manje tumačenja.
Predlaže se proširenje perioda u kome je ostvaren promet nepokretnosti, čije su cene od uticaja na utvrđivanje prosečnih cena (kao elementa za utvrđivanje osnovice poreza na imovinu), sa devetomesečnog na dvanaestomesečni. To bi trebalo da omogući realnije utvrđivanje prosečnih cena i veću verovatnoću da se prosečne cene u zonama mogu utvrditi na osnovu prometa ostvarenog u njima.
Predlaže se da se pomoćni objekti razvrstavaju u istu grupu nepokretnosti sa garažama, čime se obezbeđuje doslednije oporezivanje tih objekata shodno ekonomskoj moći obveznika i omogućava utvrđivanje poreza primenom prosečnih cena utvrđenih u prometu te grupe nepokretnosti (s obzirom na to da su pomoćni objekti u praksi retko samostalni predmet prometa, što bi onemogućilo utvrđivanje prosečnih cena u zonama samo za te objekte). Ujedno se pojmovno definišu pojedine grupe u koje se razvrstavaju nepokretnosti, za svrhu utvrđivanja osnovice poreza na imovinu, a polazeći od načela da se poreske činjenice utvrđuju prema njihovoj ekonomskoj suštini.
Razlog za donošenje ovog zakona je i potpuniji obuhvat porezom na nasleđe i poklon imovine koja može biti predmet nasleđa i poklona. U tom smislu, predlaže se da se predmet oporezivanja proširi i na nasleđe i poklon digitalne imovine.
Vrši se izmena pojedinih poreskih oslobođenja (npr. za nepokretnosti koje su namenjene i koriste se za primarnu poljoprivrednu proizvodnju, kad u toku godine nastane poreska obaveza obvezniku koji ne plaća porez na imovinu iz razloga što je poreska osnovica za sve njegove nepokretnosti do 400.000 dinara,…), a pravo na poreski kredit po osnovu poreza na imovinu za kuću ili stan u kome obveznik stanuje uslovljava se prijavom prebivališta u toj kući ili stanu.
S tim u vezi, vrši se pravnotehničko usaglašavanje pojedinih odredaba.
Izvor: Izvodi iz propisa i sl. mišljenja preuzeti su iz programa „Propis Soft“, Redakcija Profi Sistem Com-a.
Comentários